คุณเคยรู้สึกอยากให้โอกาสอะไรบางอย่างไหม แม้ว่าทุกคนรอบตัวจะพยายามบอกให้คุณอย่าเสียเวลา และคุณเองก็รู้ดีว่ามันคงจะออกมาแย่? นั่นแหละคือความรู้สึกของฉันตอนเริ่มดู Nadaaniyan

ฉันมักจะรู้สึกว่า Ibrahim Ali Khan มีเสน่ห์บางอย่างบนโลกออนไลน์ ถ้าจะให้เปรียบเทียบกับแฟชั่น ฉันคงจัดเขาอยู่ในหมวด “Quiet Luxury” ไม่ ไม่ได้จะมองเขาในเชิงวัตถุ (แม้ว่าฉากเปิดตัวของเขาในเรื่องจะเป็นการชนะใจทีมโต้วาทีด้วยซิกแพคแน่น ๆ) แต่ฉันกำลังจะบอกว่า เขาถูกสร้างแบรนด์มาอย่างดีจนคุณอดสงสัยไม่ได้ว่า เขาจะโชว์อะไรให้เราเห็นบ้าง นั่นไม่ใช่จุดประสงค์ของการเป็นเซเลบริตี้หรอกหรือ?

แต่พอฉันนั่งดู Nadaaniyan บน Netflix ฉันกลับ ไม่อยากเชื่อเลยว่า มีคนเบื้องหลังที่คิดว่านี่คือหนังที่ดี ฟังนะ ฉันเป็นคนที่ เปิดโอกาสให้หนังทุกเรื่อง และจริง ๆ แล้ว ฉัน ตื่นเต้นที่จะได้ดูเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ก็ใครบ้างไม่ชอบ หนังรัก-คอมเมดี้สไตล์ Bollywood?

แต่บอกเลยว่า... ฉันเจอ ความจริงที่โหดร้ายเข้าเต็มเปา ????

Nadaaniyan เล่าเรื่องของ เปีย (Pia) เด็กสาววัย 18 ปีจากครอบครัวเศรษฐีที่เรียนอยู่ในโรงเรียนสุดหรูของเดลี เมื่อเกิด ความเข้าใจผิดกับกลุ่มเพื่อนสนิทในวัยเด็ก ซึ่งเป็นเหมือน พี่น้องกัน และมันอาจจะพังชีวิตของเธอได้ เปียจึงตัดสินใจจ้าง อรชุน (Arjun) เด็กใหม่ของโรงเรียนมาแกล้งเป็นแฟนปลอม ๆ เพื่อกอบกู้มิตรภาพของเธอ แต่สุดท้ายแล้ว... พวกเขาจะตกหลุมรักกันจริง ๆ หรือไม่?

ฟังดูเหมือนจะโอเคใช่ไหม? แต่ จุดเริ่มต้นของหนังเรื่องนี้มีปัญหาตั้งแต่แรก

ความเข้าใจผิด ที่เป็นชนวนเรื่องคือ เปียได้รับข้อความจากผู้ชายคนหนึ่งในโรงเรียน ซึ่งบังเอิญเป็น คนที่ซาฮีรา (Sahira) เพื่อนสนิทของเธอแอบชอบมานาน แทนที่ซาฮีราจะเห็นใจเปียในฐานะ เหยื่อของสถานการณ์ เธอกลับโทษว่า เปียผิด เพราะไม่ได้บอกผู้ชายคนนั้นไปตรง ๆ ว่าเธอไม่สนใจ ซึ่งทำให้เธอเหมือนเป็นฝ่าย ให้ความหวัง

ถ้าทั้งคู่สนิทกันมากขนาดที่เปียอธิบายว่า พวกเธอคือครอบครัวเดียวกัน แล้ว เรื่องนี้ไม่น่าจะกลายเป็นปัญหาที่ใหญ่โตขนาดนี้เลย ดังนั้น เหตุการณ์ที่ผลักดันให้เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้น… แทบจะไม่มีเหตุผลให้เกิดตั้งแต่แรก!?

แต่ก็เอาเถอะ สมมติว่า นี่คือเรื่องราวในวัยเรียน ที่บางครั้งปัญหาเล็ก ๆ อาจกลายเป็นเรื่องใหญ่โต แต่คำถามคือ หนังทั้งเรื่องมีดีพอให้ดูต่อไปเพราะเหตุผลแค่นี้หรือเปล่า? ????

น่าเสียดายที่ ไม่เลย หนังเรื่องนี้พยายามทุกวิถีทางที่จะดึงดูดใจ กลุ่มคนรุ่นใหม่ ด้วยการคัดเลือก อินฟลูเอนเซอร์ มาแสดง, เสริมคำศัพท์อย่าง “adulting” เหมือนชีวิตของคนเราขาดคำนี้ไม่ได้, และใช้คำว่า “grid” ในการอ้างอิงถึง Instagram เหมือนมันจะกลายเป็นคำศัพท์ที่ฮิตที่สุดในโลกออนไลน์ ขอโทษนะคะที่ต้องบอกให้รู้ว่า มันไม่ใช่ ดังนั้นเลิกพยายามสร้างคำนี้ให้ดังเถอะค่ะ

แล้วมันยิ่งผิดพลาดไปอีกเมื่อเอา มิสซิส บริกันซา (Mrs. Briganza) จาก Kuch Kuch Hota Hain ซึ่งเป็นหนึ่งใน หนังคลาสสิก มาแสดงเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนเพื่อหวังให้ได้กลิ่นอายของ ความคิดถึง แต่คำถามคือ ความคิดถึงนี้มันสำหรับใคร? ชัดเจนว่าไม่ใช่สำหรับกลุ่มคนที่ คุณพยายามจะทำตลาดให้ ซึ่งตอนนี้กำลังโดนคำว่า “adulting” ตีเข้าเต็ม ๆ อยู่ ในขณะที่ กลุ่มคนรุ่นมิลเลนเนียล อาจจะยอมดู Nadaaniyan ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ มันเกือบจะเป็นการดูถูกทั้งตัวละครและหนังเก่า (ทั้ง ๆ ที่ Karan Johar เป็นผู้ผลิตเรื่องนี้เอง)