Presence (2024) คู่รักรีเบคาห์และคริส และลูกๆ ของพวกเขา ไทเลอร์และโคลอี ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านชานเมืองที่ดูเหมือนปกติ เมื่อเกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นพวกเขาก็เริ่มเชื่อว่ามีบางอย่างอยู่ในบ้านด้วย การปรากฏตัวครั้งนี้กำลังจะทำลายชีวิตของพวกเขาด้วยวิธีที่ไม่อาจจินตนาการได้

Presence (2024) โดย Steven Soderbergh

ใน Presence ภาพยนตร์ล่าสุดของ Steven Soderbergh ผู้ชมจะได้รับบทเป็น ผี กล้องของ Soderbergh ล่องลอยไปทั่วห้อง ราวกับเป็นวิญญาณที่สิงอยู่ในบ้าน แต่แทนที่จะเป็นสิ่งชั่วร้าย มันกลับคล้ายกับเป็นตัวแทนของ ความเศร้าโศก มากกว่า

โคลอี้ (Callina Liang) และครอบครัวย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหม่ เธอกำลังต่อสู้กับภาวะซึมเศร้าหลังจากสูญเสียเพื่อนคนหนึ่งไป และพ่อแม่ของเธอหวังว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้จะช่วยเธอได้ ตั้งแต่ต้นเรื่อง เราก็รับรู้ได้ว่าโคลอี้สามารถ รู้สึกถึง วิญญาณนี้มากกว่าคนอื่น ๆ ขณะที่เรา—ในฐานะวิญญาณ—คอยเฝ้ามองชีวิตของพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ

Soderbergh พาเราเข้าไปในช่วงเวลาที่เป็นส่วนตัวของครอบครัวนี้ แม่ (Lucy Liu) ดูเหมือนจะหงุดหงิดกับพฤติกรรมของโคลอี้ และกำลังเผชิญกับปัญหาทางกฎหมายที่งานของเธอ พ่อ (Chris Sullivan) เป็นห่วงลูกสาวและเริ่มหงุดหงิดกับความไม่ใส่ใจของภรรยาและลูกชาย ขณะที่ ไทเลอร์ (Eddie Maday) หมกมุ่นอยู่กับการเรียนและว่ายน้ำ และดูเหมือนจะอยากให้โคลอี้ เลิกทำตัวแบบนี้ พวกเขาดำเนินชีวิตไปโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องอยู่

หากจะเปรียบเทียบ Presence กับภาพยนตร์เรื่องอื่น The Haunting (กำกับโดย Robert Wise) น่าจะเป็นตัวอย่างที่ใกล้เคียงที่สุด ทั้งสองเรื่องไม่ได้เน้นที่ จั๊มป์สแกร์ แต่สร้างความสยองขวัญจาก ความไม่แน่นอน แต่สิ่งที่ Presence ยกระดับขึ้นไปอีกขั้นคือ การให้เราดูดซับความรู้สึกของตัวละคร โดยใช้เทคนิคเล่าเรื่องแบบลองเทคที่ไหลต่อเนื่อง แม้บางฉากจะไม่สมบูรณ์ก็ตาม

การจับภาพช่วงเวลาส่วนตัวของตัวละครอย่างใกล้ชิดนั้นน่าหวาดหวั่น เพราะมันให้ความรู้สึกเหมือน บุกรุก ความเป็นส่วนตัวของพวกเขา อีกเรื่องหนึ่งที่ Presence ทำให้นึกถึงคือ A Ghost Story (กำกับโดย David Lowery) ที่นำเสนอความเศร้าโศกผ่านกาลเวลาอย่างงดงามและหลอนจับใจ ไม่ใช่แค่การที่คู่รักต้องเดินหน้าต่อไปหลังจากการสูญเสีย แต่ยังเป็นเรื่องของ การติดอยู่ในสถานที่หนึ่งตลอดกาล

แม้ว่าเราจะเดินออกห่างจากโศกนาฏกรรมได้ แต่บางครั้งมันก็ยังคงวนเวียนอยู่รอบตัวเรา แทรกซึมเข้าไปในสถานที่และดูดพลังงานจากเรา Presence อาจยังไม่สามารถไปถึงระดับของ A Ghost Story หรือ The Haunting ได้ทั้งหมด แต่มันก็สร้างความรู้สึกไม่สบายใจแบบเงียบ ๆ ได้อย่างน่าทึ่ง แม้ว่าจะไม่ได้น่ากลัวแบบตรงไปตรงมา แต่มันก็น่ากระอักกระอ่วนพอให้เราติดอยู่กับมันไปอีกนาน